Mijn ultieme florale droom

Muziekje aan. Heerlijk ontspannen schik ik mijn tulpen ‘Pink Lady’ in een grote glazen vaas met wat snoeihout van lindetakjes ertussen. Verse tulpen piepen en kraken als je ze aanraakt. Ken je dat geluid? Als de wolk vers voorjaar op mijn opgeruimde tafel staat, schenk ik een kop thee in en koester het tulpengeluk. Kijk toch eens naar die bloemblaadjes met die zachtroze tint. Zo teer en toch zo stevig. Kijk nou dat frisgroene blad. Wat een floraal genot; I love it. Daarom heb ik afgelopen voorjaar elke week vijftig biologische tulpen bij de bloemist besteld. Vijftig, zodat de bloemist echt ging zoeken voor mij.

Tulpen zijn eetbare bloemen. Mits biologisch. De bloemblaadjes smaken naar witlof maar dan zoeter. Af en toe offer ik een tulp uit mijn boeket om er de maaltijd mee op te fleuren. De zes bloemblaadjes fungeren prima als florale amuselepel. Er past precies een lepeltje eisalade op. Ik serveer een tulpenproeverij als voorafje. Ik drink tulpenthee met munt. Na een week genieten verdwijnen mijn uitgebloeide tulpen niet in de gft bak. Nee, ik droog de bloemblaadjes en maal ze in de blender tot florale confetti. Het water loopt me in de mond. Of sla ik nu door?

Nu in zomer, plukken we weer bloemen uit eigen tuin. Die we natuurlijk zonder gif kweken. Beter voor het milieu en de biodiversiteit. Beter voor de vlinders, bijen en voor de wormen in de grond. Wij weten dat onze eigen gekweekte groente, fruit, kruiden en bloemen het allerlekkerste smaken. Wij, tuinliefhebbers, bepalen hoe we met onze eigen vierkante meters omgaan. Maar we zijn ook met veel als het gaat om consumentengedrag. Als wij alleen nog maar biologische tuinplanten, snijbloemen en bollen zouden kopen zorgen we beter voor de natuur buiten onze eigen vierkante meters. Wij hebben namelijk consumentenmacht.

Maar we moeten er wel om vragen. En het kan. Dat blijkt uit mijn biologische tulpen dit voorjaar. Dat blijkt uit al die biologische pluktuinen vol dahlia’s, dille en zonnebloemen. Er komen steeds meer biologische kwekerijen. Moedige ondernemers die klaar zijn met een dode bodem en switchen naar duurzaam. Bloemenbedrijven die dit zelfs ook uitdragen op hun website. Daar is lef voor nodig want wijkt af van de norm. Dat verdient applaus. En bovendien onze klandizie. Mijn droom is dat biologisch de norm wordt. Normaal. Voor onze groente, fruit, bollen, bomen en alle bloemen. Niet speciaal voor onze consumptie maar voor een mooiere duurzame en gezonde wereld. Dat, lieve lezers, is mijn ultieme florale droom.